skip to Main Content
حقایقی از روندا در بیست و پنجمین سالگرد نسل‌کشیزمان تقریبی مطالعه: ۳ دقیقه

حقایقی از روندا در بیست و پنجمین سالگرد نسل‌کشیزمان تقریبی مطالعه: ۳ دقیقه

هشدار: متن و عکس‌ها حاوی صحنه‌های دلخراش‌اند!

 

هفتم آوریل، بیست و پنجمین سالگرد نسل‌کشی رواندا بود. جنایتی که در آن هشتصد هزار نفر(یک دهم جمعیت کشور) در صد روز کشته شدند.

اگر از ماجرا چیزی نمی‌دانید یا فقط چیزهایی شنیده‌اید، اپیزود چهارده پادکست چنل‌بی درباره‌ی نسل‌کشی رواندا را از اینجا بشنوید و برگردید.

 

در ۲۵امین سالگرد یکی از تاریک‌ترین فصل‌های تاریخ بشر، برخی از حقایق ماجرا را مرور کنید:

در شب ششم آوریل ۱۹۹۴ هواپیمای حامل رییس‌جمهور رواندا “هابیاریمانا” و همتایش “سیپرین نتاریامیرا” رئیس‌جمهور بوروندی نیز مورد اصابت قرار گرفت و همه سرنشینان آن کشته شدند.

 

افراطی‌های قبیله‌ی اکثریت هوتو، گروه شورشی‌ای از اعضای قبیله‌ی اقلیت توتسی را به شلیک موشک متهم کردند و کشتار علیه‌ توتسی‌ها را آغاز کردند.

RPF ادعا کرده است که هواپیمای شامل رییس‌جمهور توسط هوتوها ساقط شده تا بهانه‌‌ای برای شروع نسل‌کشی و کشتار باشد.

در طی صد روز بیش از هشتصد هزار نفر از افراد قبیله‌ی توتسی و میانه‌روهای قبیله‌ی هوتو توسط افراطیان هوتو به رهبری ارتش رواندا و گروهی موسوم به اینترهاموه  قتل عام شدند.

نزدیک مرز رواندا ۱۹۹۴ Gilles Peress

 

آن‌ها راه‌ها را بسته بودند و خانه به خانه می‌رفتند و مرد و زن و کودک را می‌کشتند. آن‌ها از برنامه‌های رادیویی برای نفرت‌پراکنی علیه توتسی‌ها استفاده می‌کردند و از شهروندان هوتو می‌خواستند که توتسی‌ها را شناسایی و به قتل برسانند.

 

رهبران هوتو، لیست کشتن را به نیروهای خودسر شبه‌نظامی که به مناطق محلی آشنایی داستند داده بودند بنابراین آن‌ها توانستند توتسی‌ها را شناسایی و به قتل برسانند. همسایه همسایه را کشت و شوهر هوتو همسر توتسی خود را به قتل رساند.

 

Gilles Peress Rwanda. 1994

 

 

بسیاری از توتسی‌ها به کلیسا پناه بردند تا در امان بمانند اما در برخی موارد کشیش و راهبه‌ها به شبه‌نظامیان خبر داده و آن‌ها برای کشتن توتسی‌ها حتا گاهی کلیسا را نیز آتش زدند و نابود کردند.

کشته‌شدگان در کلیسا April, 1994. Gilles Peress

 

 

ده هزار نفر به‌طور روزانه کشته شدند. هفتاد درصد جمعیت قبیله‌ی توتسی و بیشتر از ده درصد جمعیت رواندا قتل‌عام شدند.

قبرهای دسته‌جمعی Thomson Reuters Foundation/Nita Bhalla

 

خشونت جنسی انجام گرفت و در حدود ۲۵۰ هزار زن و دختر مورد تجاوز قرار گرفتند که موجب به دنیا آمدن هزاران کودک شد.

هوتوها بیماران ایدز را از بیمارستان‌ها مرخص و تحت‌ عنوان گروه تجاوز به سراغ زنان توتسی فرستادند. در نتیجه هزاران بازمانده‌ی نسل‌کشی و کودکان حاصل از تجاوز، آلوده‌ی ویروس ایدز هستند.

 

در ماه جولای ۱۹۹۴ و با مداخله‌ی RPF که کنترل رواندا را به دست گرفت نسل‌کشی پایان یافت.

 

حدود دو میلیون هوتویی (هم شهروندان معمولی و هم آن‌هایی که در نسل‌کشی دخیل بودند) از ترس حملات انتقام‌جویانه به سمت کشورهای همسایه از جمله کنگو تانزانیا و بروندی سرازیر شدند.

 

گروه‌های حقوق بشر می‌گویند که جنگجویان RPF پس از به دست گرفتن قدرت و کنترل، هزاران هوتو را به قتل رساندند. RPF اما انکار می‌کند.

 

دادگاه بین‌المللی جنایی برای روندا در نوامبر ۱۹۹۴ توسط سازمان ملل در تانزانیا برای پیگرد افراد دخیل در نسل‌کشی تشکیل شد.

بیش از نود نفر مورد تعقیب قرار گرفتند و بعد از محاکمه‌های طولانی ده‌تن از مقامات ارشد رژیم سابق رواندا محکوم به دست داشتن در نسل‌کشی شدند. همه‌ی آن‌ها عضو قبیله‌ی هوتو بودند. رواندا همچنین دادگاه‌هایی عمومی برای پیگرد هزاران مظنون رده پایین برگزار کرد.

 

امسال به مناسبت بیست و پنجمین سالگرد نسل‌کشی رواندا، وب‌سایت Oxford Public International Law منابع و مقالات مرتبط با نسل‌کشی و تاثیر آن بر چارچوب بین‌المللی قوانین و دادگاه‌ها را برای خواندن و هم‌خوان کردن به مدت ۱۰۰ روز تا ۱۶ جولای ۲۰۱۹ در اختیار عموم قرار داده است.

این منابع شامل اطلاعاتی راجع به پیشینه و تاریخچه نسل‌کشی، تعاریف قانونی جنایات انجام گرفته و گزارش موارد تحت پیگرد است.

 

 

ترجمه و تخلیص: مَدی

منبع ۱

منبع ۲

5 نظر
  1. من به عنوان یک انسان با اینکه هزاران کیلومتر از رواندا فاصله دارم و اشتراکات زیادی هم شاید با هم نداشته باشیم این غم عمیق بشری را هرگز فراموش نخواهم کرد وهمیشه در ذهنم هست.
    حیدری ۰۹۱۲۷۲۸۸۲۲۹

  2. واقعامتاسفم برای خودم که باهمچین ادم هایی توی یک گروه جاندار به نام انسان قرار گرفتم!انسان هایی که به خاطرهیچی به جون هم افتادن وحتی به همسران خودشون که ازقبیله مقابل بودن رحم نکردن.چطوری باید به حال خودمون تاسف بخوریم…

  3. شوربختانه گسل های کوچک و بزرگی که در جوامع وجود دارند در زیر پوشش شکل گیری نهادهای مدنی که ظاهرا روندی دموکراتیک داشته، پنهان می شوند و شاید جامعه حکمران جهانی ترجیح می دهد با سکوت اصل مساله را انکار نماید. وجود ثروت و منابع طبیعی در یک جغرافیا حتما می تواند باعث تحریک این گسل ها گردد. فراموش نکنیم که بزرگترین و محوف ترین کشتارها در دنیای مدرن قرون ۲۰ و ۲۱ رخ داده و در حال وقوع هستند. تلخ تر آنکه نشانه های ظهور چنین خشونت های گسترده هم از قبل توسط عده ای با ذکر شواهد و قراین پیش بینی یا گوشزد شده است. دردناکتر آنکه دولت های قدرتمند مستقر با توجبه عدم مداخله در مسایل داخلی به این گسترش کمک می کنند.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *