Consuelo Loera، مادر ۸۸ ساله‌ی الچاپو که در مجموعه‌ای محاصره‌شده توسط نگهبان‌ها زندگی می‌کند، می‌گوید خانواده‌اش وقتی الچاپو جوان بود روزهای سختی را گذرانده‌است.
او به خبرنگار تایم می‌گوید که پسرش از سنین کودکی بسیار سخت‌کوش بود و همیشه برای یک «زندگی بهتر» مبارزه کرده‌است؛ «دوران خیلی سختی بود ولی ما برای یک چیز بهتر خیلی مشتاق بودیم»، هرچند گوزمان، در آستانه‌ی برگزاری دادگاهش دارد به هرچیزی غیر از «زندگی بهتر» نزدیک می‌شود.
خواکین(ال چاپو) در کلبه‌ای گلی در روستایی کوهستانی در دهه ۱۹۶۰ بزرگ شده است. او در این خانه که نه لوله‌کشی آب داشت و نه برق با ۱۰ خواهر و برادر خود زندگی می‌کرد و برای اینکه بتواند شکم خانواده‌اش را سیر کند پرتقال می‌فروخت، اما خیلی زود از سن ۱۵ سالگی از پرتقال‌فروشی به کشت خشخاش روی آورد و طی چندین سال توانست به نقطه‌ی اوج بدنامی یک کارتل مواد مخدر در سینالوآ برسد.
درست است که فعالیت او به عنوان قاچاقچی تا به امروز به طور مستقیم و غیر مستقیم جان هزاران نفر را گرفته‌است اما الچاپو در چشم مادر، اقوام و خیلی‌های دیگر (در دهکده‌ی کوهستانی سیرا مادره)، یک قهرمان است.
معلم سابق یکی از روستاهای اطراف جایی که الچاپو آنجا بزرگ شده است می‌گوید: « او یک رهبر است و در چشم بسیاری از مردم اینجا یک قهرمان، چرا که از صفر شروع کرد، خیلی فقیر بود، یک روستایی بود و به مردم کمک کرد. او در جاهایی که پر از کثافت بود جاده ساخت و هزینه‌های درمان بیمارانی را داد که در بیمارستان‌ها بستری بودند.»
ال چاپو هیچ‌یک از اتهاماتش را نپذیرفته و اعلام بی‌گناهی کرده و منتظر برگزاری دادگاهش در سپتامبر امسال است.
ترجمه: آرزو دیلمقانی
