جسد ارون سوارتز در ۱۱ ژانویه ۲۰۱۳ در اتاقش پیدا شد. او ۲۶ سال سن داشت و در طول همین ۲۶ سال به نامی شناخته‌شده تبدیل شد.
برنامه‌نویس، مقاله‌نویس، یکی از بنیان‌گذاران ردیت، هکر و گرداننده‌ی کمپین‌های متعدد برای افزایش آگاهی‌های شهروندی و اعتراض به سانسور در اینترنت. امروز با گذشت ۶ سال ارون یکی از افسانه‌های اینترنت است (در افکار عمومی به‌خاطر فیلمی که از زندگی او ساخته شده به پسر اینترنت معروف شد) در حالی که سانسور عمومی در اینترنت همچنان در حال اجراست.
“چین” سانسورچی کهنه‌کار
این کشور هرچه به بازیگر مهمتری در سیاست جهان تبدیل می‌شود، نگرش مخصوصش به آزادی اینترنت، به‌نظر می‌رسد در دیگر جوامع هم گسترش می‌یابد. این واقعیت که چین همواره حلقه سانسور خود در اینترنت را تنگ‌تر می‌کند موضوع جدیدی نیست. ولی در سه سال گذشته برخی موارد سختگیرانه تر هم شده است.
در گذشته وی پی ان ها امکان دسترسی شهروندان را بدون نظارت دولتی به سایت‌های خارجی فراهم می‌کردند. ولی این اتفاق به‌زودی متوقف خواهد شد. مقامات مسئول در پکن اعلام کرده‌اند که فقط وی پی ان هایی که مجوز امنیتی لازم را از مراجع مربوطه دریافت کنند می‌توانند به فعالیت خود ادامه دهند.
وی پی ان همچنان وجود خواهد داشت ولی نرم‌افزارهای پیچیده و سرورهای قدرتمند این امکان را برای حکومت فراهم می‌کند که تک‌تک کانکشن‌ها را بررسی کند و آنهایی که مجوز لازم را ندارند قطع کند.
بنابراین شرکت‌های ارتباط راه دور، شرکت‌های حمل و نقل، تامین‌کنندگان انرژی یا گروه‌های مالی فقط سرویس‌هایی را دریافت می‌کنند که از ممیزی شدید امنیتی عبور کرده باشند. بعلاوه شرکت‌ها در چین موظف شدند اطلاعات خود را در اختیار مقامات امنیتی قرار دهند. مجوز شرکت‌هایی که اطلاعات خود را بدون مجوز در خارج از چین ذخیره کنند نیز باطل خواهد شد. بعنوان مثال اپل باید بخشی از سرورهای خود را به چین منتقل کند. تابستان گذشته هم این شرکت تحت فشار حکومت بیش از ۶۰۰ برنامه‌ی ارائه‌دهنده‌ی وی پی ان را از اپ استور چین حذف کرد.
خبرهای جدید در غرب
وضعیت در کشورهای غربی هم خیلی امیدوار کننده نیست. اتحادیه اروپا نیز دست کم تا اندازه‌ای دیدگاه چینی‌ها در مورد آزادی اینترنت را تحت عنوان “مقررات حمایت از مشتری” اعمال می‌کند. این مقررات حمایت از مشتری در آینده این اجازه را به حکومت‌ها می‌دهد که دسترسی به برخی وبسایت ها را قطع کند. دلیل آن هم این عبارت خواهد بود: “جلوگیری از آسیب جدی به منافع جمعی مصرف‌کنندگان” که تفسیر این عبارت قانونی کاملا مبهم باقی مانده است.
در نتیجه، سازمان‌هایی مانند سازمان نظارت مالی فدرال آلمان یا سازمان هواپیمایی فدرال می‌توانند دستور مسدود‌شدن وبسایت‌هایی که از نظر آنها این قانون را نقض کرده‌اند را صادر کنند.
هرچند در آلمان وزارت دادگستری فدرال تأکید کرده که مسدود‌کردن اینترنت تنها باید به عنوان شدیدترین اقدام اعمال شود و تنها در حالتی استفاده شود که راه های دیگر کارگر نباشند، اما متن مبهم این مجوز می‌تواند به بسیاری از سرویس‌ها در اینترنت آسیب برساند.
مسدود‌کردن سایت‌های اینترنتی به دلایل راست‌گرایی افراطی، یا محتوای خشونت‌آمیز مدت‌ها در آلمان مورد بحث بوده است. ولی به نظر می‌رسد ترس از این نوع سایت‌ها مورد سوء استفاده مقامات قرار گرفته تا قدرت بیشتری به حکومت‌ها داده شود که بر جریان آزاد اطلاعات در اینترنت نظراتی شدیدتر داشته باشند.
در بروکسل هم در سال ۲۰۱۸ تغییرات زیادی در قوانین ایجاد شده است. مقررات متعددی در مورد قانون حق کپی‌رایت نوشته شده است. که عملا سرویس‌های آنلاین را موظف می‌کند بر روی اطلاعات آپلودی فیلترینگ اعمال کنند. در زمان رای‌گیری این قوانین در ۲۰ ژوئن ۲۰۱۸ گزارشگر ویژه سازمان ملل دیوید کای هم در مورد این برنامه هشدار داد و گفت فیلترینگ بر روی اطلاعات آپلودی می‌تواند مطالب انتقادی نسبت به حکومت را نیز در بر بگیرد.
آزادی اینترنت: هیچ مباحثه‌ی عمومی در کار نیست
علاوه بر این مواردی که در مورد اقدامات اروپا و چین گفته شد، سال‌هاست که -مستقل از یک دولت خاص- در آمریکا در جریان است.
این حقیقت که حکومت‌های اقتدارگرا به آزادی اینترنت به عنوان یک خطر نگاه می‌کنند چیز عجیبی نیست. ولی این واقعیت که حکومت‌های دموکراتیک و آزادی‌خواه جهان هم به دنبال اعمال سانسور در اینترنت باشند بسیار نا‌امید‌کننده است، مخصوصا با توجه به فعالیت‌های افرادی همچون ارون سوارتز.
به نظر می رسد که در بسیاری از کشورهای دموکراتیک این برداشت وجود دارد که اینترنت به نوعی “فضای متفاوت و بی قید و شرط” است که در آن حقوق اساسی شهروندان مورد احترام قرار نمی‌گیرد.
از سوی دیگر این موضوع نیز قابل درک است که آزادی بی قید و شرط که در هیچ جایی برای آن مقرراتی تنظیم نشده باشد می‌تواند منجر به تولید یک الیگارشی شود، مانند آلفابت، فیسبوک و اندیشکده‌های مختلف.
این احتمال که این الیگارشی توسط شرکت‌های مستقل ایجاد شود که نظرات و عقاید خود را منتشر می‌کنند، بسیار خطرناک‌تر از وجود چند سایت با محتوای غیر قانونی و خطرناک است. اینترنت قدرت بسیار زیادی در پاک‌سازی خودش دارد، اما اگر تنها دو یا سه شرکت سرویس‌های اساسی را ارائه کنند، این اتفاق هرگز نخواهد افتاد. هر دو نگرش “محدودیت دولتی” و “آزادسازی دولتی” می‌توانند به همان اندازه خطرناک باشند و هر دو می‌توانند به سانسور واقعی منجر شوند.
تاکنون هیچ گفتگوی عمومی در مورد نکات مثبت و منفی سانسور و محدود‌سازی اینترنت انجام نشده است. تصمیمات بدون توجه به نظر عموم مردم گرفته می‌شوند و هیچ تمایلی به شنیدن نظر کاربران اینترنت وجود ندارد.
ارون زندگی خودش را وقف اینترنت آزاد و جامعه‌ی باز، متکثر و پویا کرد. او در لغو “قانون توقف سرقت آنلاین” نقش مهمی داشت. توجه مردم جهان را به مقررات اینترنت جلب کرد. تحت فشارهای شدیدی که به او آورده شد خودکشی کرد، و دوست دخترش جسدش را در آپارتمانش در محله بروکلین پیدا کرد. داستان ارون را در اپیزود ۴۷ تعریف کردیم.
اما اکنون با گذشت ۶ سال در ژانویه ۲۰۱۹ به نظر می‌رسد که ماموریت ارون سوارتز رو به شکست است.
ترجمه: مهران مرندی
سلام و وقت بخیر و سر زنده گی !
واقعا به شما شخص آقای بندری و تیم خوب چنل بی تبریک میگم بابت این نوع کار کردن ، کارتون بشدت اصیل هست و ایده های فوق العاده جذابی در جزئیات کارتون هست که طبیعتا نتیجه یک ذهن باز هستش ، انتخاب قصه ها ، نوع بیان بسیار بسیار دلنشین و متانت در کلام گوینده تاثیرگذاریه قصه رو بشدت بالا برده و این خیلی خوبه.
کاملا صادقانه میگم چون فکر میکنم که باید بگم «باعث افتخاره که میشنوی یا میدانی در جایی از جهان هم عصرانی داری که نوع دیدشان بکر و صادق است.»
ممنون و سپاسگزارم