دزدهای دریایی سومالی؛ هستن ولی خسته‌ان‎‌

دزدهای دریای سومالیایی هنوز هم هرازگاهی سوژه‌ی خبر و گزارش می‌شن، هرچند نه به اندازه‌ی سه سال پیش. این مطلب خلاصه‎ی یکی از آخرین چیزهاییه که درباره‌شون تو فضای اینترنت منتشر شده.

اگر چه دزدان دریایی سومالی که یه موقعی حاکم دریاها بودند به خاطره‌ها پیوسته‌اند، اما هنوز وجود دارند.

آخرین موج دزدان دریایی در سال ۲۰۰۵ شروع شد و طی شش سال به اوج خودش رسید، زمانی که تبهکارهای دزدان دریایی سومالی به ۲۳۷ تا کشتی حمله کردند، و تا پایان اون سال ۱۱ کشتی و ۲۱۶ خدمه رو گروگان گرفته بودند. در آمدشون به طور متوسط بیشتر از دو ملیون دلار(۱.۸ میلیون یورو) به ازای هر کشتی بود که آزاد می‌کردند. تا اون زمان ارزش اقتصادی دزدان دریایی سومالی ۶.۹ میلیارد دلار(۶.۱ میلیارد یورو) برآورد شده بود. البته بیشتر این پول صرف هزینه‌هایی مثل نگهبانان خصوصی، هزینه‌ی سوخت، هزینه‌ی نگهداری کشتی های دزدیده شده و غیره می‌شد تا اینکه از سال ۲۰۱۳ دیگه هیچ کشتی تجاری که دزدیدنشون صرفه داشته باشه، دزدیده نشد.

از اون موقع به بعد، بعضی از دزدای دریایی وارد یه شغل جدید شدند: ماهیگیری. اما اون‌ها با یه مانع جدی روبرواند: قایق های ماهیگیری از کشورهای دیگه که غیرقانونی در آب های سومالی ماهیگیری می‌کنند. ملوانان ضد-دزدان دریایی و نگهبانان خصوصی هیچ وظیفه و علاقه ای ندارند که مانع ماهیگیری غیرقانونی بشند. خود سومالی هم در شرایط ناپایداربعد از سال‌ها جنگ قرار داره و نگهبان و نیروی دریایی  برای این کار نداره. در نتیجه هیچ خطری برای ماهیگیرانی که میخوان غیرقانونی ماهیگیری کنند وجود نداره.

این وضعیت باعث شده بعضی از دزدان دریایی پیشین که رو به ماهیگری آورده بودند، تهدید کنند که دوباره تفنگ در دست می‌گیرند این بارعلیه قایق های ماهیگیری خارجی. به بعضی از این قایق ها حمله هم شده. مثلن پارسال قایق ماهیگری ایرانی سراج دزدیده شد در حالیکه قایق همراهش، جابر، بعد از رد و بدل کردن آتش با دزدان دریایی از مهلکه فرار کرد.

از جمله کسانی که زیاد به صورت غیرقانونی در آب های سومالی ماهیگیری می‌کنند، ماهیگیران ایرانی، اسپانیایی و تایوانی هستن.

در حال حاضر، هنوزحدود ۴۶ نفر اسیر این‎ها هستند. ۲۶ نفر خدمه کشتی یه قایق ماهیگری به اسم ناهام ۲ که چهار ساله گروگان اند و ۱۵ نفر دیگه هم خدمه قایق سراج هستند که پارسال گروگان گرفته شدند.
بقیه هم سربازا و شهروندای کنیایی هستند که در خشکی و در ارتباط با تجارت آدم دزدی دزدان دریایی دستگیر شده اند.

 اینها گروگان هایی هستند که فراموش شدند. خدمه ناهام ۳ اهل کمبوجیه، چین، اندونزی، فیلیپین، تایوان و ویتنام هستند، اما شبیه کشتی آلبدو که قصه‌اش رو تو پادکست شنیدیم، این‌جا هم حالا که دیگه کشتی از بین رفته، جان خدمه کشتی برای مالکانش و شرکت های بیمه اهمیتی نداره.

استید ( از سازمان Oceans Beyond Piracy.) ، کسی که یکی از شخصیت‌های اصلی قصه‌ی قسمت سوم پادکست بود می‌گه دزدی دریایی تا وقتی که گزینه های زیاد دیگه ای وجود نداره جذاب خواهد موند. خدمات حکومتی ابتدایی سومالی غایبه، کار تقریبا نایابه، و گزینه ها محدوده. اگر نیروهای دریایی و امنیتی برند، دوباره دزدی دریایی به راحتی شروع می‌شه. تجهیزات ماهگیری، کارخونه های یخ سازی و بازار برای تامین و فروش وجود نداره و ناوگان های دریایی کشورهای دیگه هم سروکله‌شون زیاد تو آب‌های ساحلی سومالی پیدا نمی‌شه.

یکی از دزدان دریایی سابق، احمد یاری، که شاهد حضور این این ناوگان‌ها و قایق‌های غیرقانونی ماهیگیری از خونه‌اش نزدیک به ایل، که یه زمانی یه دژ دزدان دریایی بود، می‌گه” شرایطی موجود به من کمک نمی کنه، من شغل ندارم و به به خاطر ماهیگیرهای خارجی نمی‌تونم برم آزادانه ماهیگیری در آب های کشورم چون اونها همه ماهی ها رو شکار می‌کنند و به نظر من باعث برگشت فعالیت دزدان دریایی می‌شن، اما این دفعه حتی بدتر از قبل”.

اصل این مطلب که به کمک زینب امیری ترجمه و خلاصه شده اینجاست

قسمت سوم پادکست کانال بی رو درباره‌‌ی فرار پیچیده‌ی سرنشینان کشتی آلبدو از دست دزدان دریایی از ناملیک بشنوین. داستان پرتعلیقیه و یه شخصیت منفی و یه شخصیت مثبت ایرانی هم داره که شنیدنش رو برای ما جذاب‌تر هم می‌کنه.

‎[soundcloud url=”https://api.soundcloud.com/tracks/238782605″ params=”color=ff5500&auto_play=false&hide_related=false&show_comments=true&show_user=true&show_reposts=false” width=”100%” height=”166″ iframe=”true” /]