خانم لیسا فلدمن برت (Lisa Feldman Barrett) وسط صحنه‌ای گرد و قرمز رنگ در سانفرانسیسکو رو به تماشاگرانی که مجذوب سخنانش شده‌اند، می‌گوید: «شما زیر سلطه‌ی مدارهای حسی اسطوره‌ای نیستید، شما خیلی بیش از آنچه فکر می‌کنید اختیار احساساتتان را در دست دارید.»
علاوه بر حاضرینی که پس از پایان سخنرانی، خانم برت را به شدت تشویق کردند، پیام سخرانی ایشان به بیش از ۳.۳ میلیون نفر دیگر که آنلاین شدند تا صحبت‌هایش را بشنوند نیز، رسید. جمعیتی که این سخنرانی را به سرعت به یکی از ۲۵ سخنرانی پرطرفدار سال ۲۰۱۸ تد (TED Talk) تبدیل کردند.
خانم برت می‌گوید: «مسلما امیدوار بودم که سخنرانی پربیننده باشد، اما از دیدن میزان موفقیت‌اش شگفت‌زده شدم و خوشحال شدم که به نظر مردم حرف‌های سودمندی آمد. به نظرم این صحبت‌ها به این دلیل از دید مردم مفید بود که نصیحت‌هایی با مبنایی علمی و مستند داشت، برای پرورش مسئولانه بخش احساسی زندگیمان.»
او در زمان سخنرانی پیش حضار اعتراف کرد که روی صحنه دچار اضطراب شده است، نکته‌ای که به نظر خودش در موفقیت فیلم سخنرانی موثر بود. به گفته‌ی او: «اعتبار و پس‌زمینه علمی قوی بحث باعث شد مخاطبین به خوبی با حرف‌هایم همراه شوند.»
خانم برت که استاد ممتاز روانشناسی در دانشگاه نورث‌ایسترن (Northeastern) است، بیست و پنج سال از عمرش را صرف مطالعه‌ی احساسات کرده. او در پژوهش‌هایش برای فهمیدن روش کنترل احساسات در مغز، از نگارش نقشه‌ی حالت‌های چهره‌ی افراد، اسکن‌های مغزی و تحلیل صدها پژوهش مختلف روانشناسانه استفاده کرده‌است.
یکی از موضوع‌های این مطالعات حالت‌های چهره‌ی جوهر سارنایف (بمب‌گذار ماراتن بوستون که پیش‌تر ماجرایش را در قسمت چهارم چنل بی شنیدیم) بوده است. او در سخنرانی ۱۸دقیقه‌ای خود بارها به نگاه «خیره و سنگ‌مانند» چهره‌ی سارنایف اشاره کرد تا نشان دهد که چرا هیئت منصفه نمی‌توانستند پشیمانی یا هیچ حس دیگری را از ظاهر متهم برداشت کنند. به گفته‌ی او دو نکته‌ی مهم در این باره هست. یکی اینکه احساسات در سراسر جهان به یک شکل شناخته و ابراز نمی‌شوند. دیگری اینکه بخش مهمی از احساساتی که ما در دیگر افراد تشخیص می‌دهیم در حقیقت از فرضیات موجود در ذهن خود ما ناشی می‌شوند. به گفته‌ی او: «این مسئله تنها در دادگاه صادق نیست، در کلاس، اتاق خواب و اتاق جلسات هم همینطور است.»
در پایان صحبت‌هایش خانم برت نتیجه می‌گیرد که احساسات بیشتر ساخته‌ی ما هستند و نه اجزایی از پیش‌ساخته شده در وجودمان. مفهومی که می‌تواند کاربردهای بسیاری فراتر از روانشناسی نیز داشته باشد.
یکی از بینندگان آنلاین به نام آدام مارتین (Adam Martin) در بخش نظرات فیلم سخنرانی نوشت: «شهودی که ایشون در طی تحقیقاتشون بهش دست یافتن در توسعه هوش مصنوعی (AI) بسیار مهمه. اگر دوستی دارید که در این حوزه مشغول برنامه‌نویسیه این فیلم رو براش بفرستین.»
کاربر دیگری خانم برت را به یک ستاره‌ی راک تشبیه کرده و نوشت: « در من اشتیاقی برای تحقیق نظراتش در حیطه‌ی تخصصی خودم در طرح داده‌ها، برانگیخت.»
کاربر دیگری به نام کامیلی استرایت (Camille Strate) نوشت سخنرانی او را شگفت‌زده کرده: «واقعا باعث می‌شه مخاطب به فکر فرو بره. کاربردهای محتمل هیجان‌انگیزی می‌تونه داشته باشه. و احتمالا کلی آدم هم باهاش مخالفت کنن.»
البته که تمامی بیش از سه میلیون نفر بیننده‌ی فیلم سخنرانی خانم برت با او موافق نیستند، اما می‌توان حدس زد نظریات ایشان بخش زیادی از آنها را به فکر فرو برده است.
ترجمه: بهنام رضاییان مقدم
