سرقت از انبار هواپیمایی ایرفرانس در فرودگاه نیویورک ماجرای بزرگی بود در زمان خودش. ولی برای خانواده‌های مافیایی نیویورک، فقط یک دست‌گرمی بود.
متن : علی بندری
طراحی صوتی و تدوین: امید صدیق‌فر
طراح پوستر: مجید آب‌پرور| موسیقی تیتراژ:Raining Yu
موسیقی متن: Emanuele Dentoni – Facundo Alvarez
منابع:
کتاب‌ها
The Lufthansa Heist: Behind the Six-Million-Dollar Cash Haul that Shook the World
The Big Heist: The Real Story of the Lufthansa Heist, the Mafia, and Murder
Five Families: The Rise, Decline, and Resurgence of America’s Most Powerful Mafia Empire
سایتها
https://crimelibrary.org/gangsters_outlaws/gang/heist/4.html
https://themobmuseum.org/blog/former-new-york-mafioso-shines-light-on-syndicate-treachery/
https://lcnbios.blogspot.com/2022/10/lucchese-family-ceremonies-1970s.html
https://en.wikipedia.org/wiki/James_Burke_(gangster)
https://en.wikipedia.org/wiki/Lufthansa_heist
https://www.independent.co.uk/news/obituaries/obituary-jimmy-burke-1307376.html
https://www.telegraph.co.uk/films/0/no-goodfellas-brutal-true-story-jimmy-gent-lufthansa-heist/
https://www.crimelibrary.org/gangsters_outlaws/gang/heist/14.html
بی نظیر مثل همیشه.
مرسی ازتون خیلی دوستون داریم.
❤️❤️❤️
علی جان با نهایت ادب و احترام ، سبکی که من رو به کارهات وابسطه کرد با سبکی که در این کار آخر یعنی تا اینجا سه اپیزود سریال لوفتهازا کاملا متفاوت بوده، خیلی کش دارش داری میکنی خسته کننده میشه گوش دادن به این اندازه آب و تاب دادن های بی خودی ادم را کلافه میکنه. یک جمله رو به چند روش بیان میکنی هی میگی یعنی (روش شماره یک)، یعنی (همان جمله به یک روش دیگه) ، یعنی (دوباره همون جمله به یک روش دیگه) و … ، پای حافظ و سعدی باز میکنی به داستان. من واقعا نتونستم بیشتر از ۲۰ دقیقه از هر سه قسمت آخر را یکجا گوش بدم. کفری میشدم واقعا. من از اپیزود یک‌تا اینجارو همرو گوش دادم و به جرعت میتونم بگم کامل متد کارت تغیر کرده و این به نظر من متد خوبی نیست چون از حوصله خارج میکنه مخاطب رو. ببخشید اگر رک‌حرف زدم. من روزهای طولانی کاریم رو با صدای گرم تو و داستان های خوبت سپری میکردم و خیلی به کارهات علاقه داشتم و دارم به این نشان که هر سه قسمت آخر را نهایتا با چند فاصله طولانی گوش دادم . لطفا از تکرار کردن جملات و کش دادن جلوگیری کن مثل سریال های صداسیما داره میشه که چند روز صبر میکنی تا یک قسمت ببینی بعد هیچی نمیشه.
سلام نظرتون کاملاً محترمه اما لازم دونستم چون که شاید تاثیر بذاره روی سازندگان و خود علی بندری من هم نظرم رو پایین نظر شما بگم اتفاقا من به شخصه وقتی که دارم گوش میدم از آب و تاب این شاخ و برگ‌هایی که به موضوع میدن بسیار لذت میبرم چون که معمولا وقتی دارم پادکست گوش میدم دارم یه کار دیگه هم انجام میدم و اگر که گوینده هی جملاتش رو تکرار کنه اگر جایی که حواسم نباشه و نتونسته باشم بهش توجه کنم رو ی‌تونم این بار متوجه بشم به خاطر همین به نظر من کار درستی دارن انجام میدن
علی آقای عزیز، در شرایطی شما میفرمایید شاید این نظریه صادق باشه، اما خودتون دارید اشاره میکنید “اگر جایی را که حواستون نباشه و‌نتونسته باشید بهش توجه کنید” ، اتفاقا بنده هم مشغول به کار هستم و این نود و سه قسمت را (که البته بیشتر از ۹۳ تا هست ، چون اوایل کل یک سریال را یک شماره بهش اختصاص میدادن و گر نه الان ۱۰۰ اپیزود هم بیشتر بود، (اینو گفتم که بدونند من دنبال کننده پر و‌پا قرص پادکست هستم))، از ابتدا در شرایط مشابه در حالی که مشغول به کار بودم گوش دادم، اما با این تفاوت که من واو به واو را با دقت گوش و حواس جمع گوش میکنم و تکرار و جلو نرفتن داستان برای من کاملا ملموس هست و حوصله سر بر.
خود علی آقای بندری اگر این کامنت ها را بخونه فکر میکنم ته فکرش یکم به من حق بده، شایدم نده اما میتونه متوجه بشه که کامنت من کامنت مخرب یا جانب گیرانه نیست.
هدف من انتقال حسی بود که انگار یک‌چیز خوبی که دوستتش داشتم را دارم از دست میدم. اون قالبی که بهش علاقه مند بودم تغییر کرده و این تغییر بهم این حسو داد که انگار دیگه قرار نیست چند روز بشینی فکر کنی راجع به داستان ها، گوشیو بردارم شروع کنم سرچ کردن راجع به موضوع و‌تعریف کردن برای دیگران ، چیزی که مطمعنا خودش متوجه خواهش شد و روال پادکست همین بود، ایجاد حس کنجکاوی. من قبلا یک جارو‌شاید چند بار برمیگشتم عقب دوباره تکرار میکردم و دوباره گوش میدادم، چون اینقدر برام جذاب بود و حس جالبی داشت که دوباره دوست داشتم گوشش بدم. اما توی این سریال اخر من بارها فست فوروارد میکردم .
شرایط فعلی مملکتو و خاطرات گذشته و ابراز ارادت و‌همه اینا جای خود، کیفیت یک برند ممتاز مثل چنل بی ، مثل کوکاکولا مثل اپل و … باید همیشه ممتاز باشه و نقد پذیر و نسبت به شرایط تغییر نکنه.
ممنون از همگی
علی آقا من اتفاقا همین آب و تابی که تعریف میکنی رو دوست دارم بنظرم حرفه ای تر از همیشه بود اینایی هم که مینویسن حوصله مون نمیکشه چون مغزشون به اسکرول عادت کرده من دلم میخواست ده قسمت میبود همین لوفتانزا
خیلی خیلی ارادت داریم به شما همین فرمون برو جلو این جماعت رو بیخیال
سلام به شما آقا ارش گل
حق داری و علتش اینه که علی خان یه مدتی چنل بی رو بیخیال شد و فقط تو بی پلاس فعالیت کرد. به همین دلیل اون فرمت اصلی چنل بی از دستش خارج شده
سلام به تیم چنل بی
میخواستم بگم از سریال صوتی جدیدی خیلی راضیم.
شاید باور نکنید ولی با توی شرایط سخت فعلی یکی از دلخوشی های من همین پادکست شماست. انرژی میگیریم و یاد روزای دانشگاهم میفتم که پادکست شمارو شروع کردم و واقعا اون روزا چقدر خوب بود. فعالیت صوتی شما تاپیک خوبی هم هست برای شروع صحبت با افراد. دمتون گرم کلی به امید روزای بهتره.لطفا همیشه باشید
ضمن احترام به نظر دوستان خواستم بگم اتفاقا خود من و خیلی از دوستانم از همین شاخ و برگ ها و ظرافت کلام لذت میبریم.به آدم دید میده و حس تزریق میشه.من شخصا از این فضاسازی و اتمسفر کلام شما لذت میبرم و امیدوارم همین فرمونو جلو برید و اساسا ذات پادکست خبری نیست که عزیزان انتظار داشته باشند مختصر اصل داستان را بشنوند
شرایط اجتماعی و خاطرات گذشته و ابراز ارادت و‌همه اینا جای خود، کیفیت یک برند ممتاز مثل چنل بی، کوکاکولا ، اپل و … باید همیشه ممتاز باشه و البته نقد پذیر و با ظرفیت.
علی آقای عزیز، در شرایطی شما میفرمایید شاید این نظریه صادق باشه، اما خودتون دارید اشاره میکنید “اگر جایی را که حواستون نباشه و‌نتونسته باشید بهش توجه کنید” ، اتفاقا بنده هم مشغول به کار هستم و این نود و سه قسمت را (که البته بیشتر از ۹۳ تا هست ، چون اوایل کل یک سریال را یک شماره بهش اختصاص میدادن و گر نه الان ۱۰۰ اپیزود هم بیشتر بود، (اینو گفتم که بدونند من دنبال کننده پر و‌پا قرص پادکست هستم))، از ابتدا در شرایط مشابه در حالی که مشغول به کار بودم گوش دادم، اما با این تفاوت که من واو به واو را با دقت گوش و حواس جمع گوش میکنم و تکرار و جلو نرفتن داستان برای من کاملا ملموس هست و حوصله سر بر. خود علی آقای بندری اگر این کامنت ها را بخونه فکر میکنم ته فکرش یکم به من حق بده، شایدم نده اما میتونه متوجه بشه که کامنت من کامنت مخرب یا جانب گیرانه نیست.
هدف من انتقال حسی بود که انگار یک‌چیز خوبی که دوستتش داشتم را دارم از دست میدم. اون قالبی که بهش علاقه مند بودم تغییر کرده و این تغییر بهم این حسو داد که انگار دیگه قرار نیست چند روز بشینی فکر کنی راجع به داستان ها، گوشیو بردارم شروع کنم سرچ کردن راجع به موضوع و‌تعریف کردن برای دیگران ، چیزی که مطمعنا خودش متوجه خواهش شد و روال پادکست همین بود، ایجاد حس کنجکاوی. من قبلا یک جارو‌شاید چند بار برمیگشتم عقب دوباره تکرار میکردم و دوباره گوش میدادم، چون اینقدر برام جذاب بود و حس جالبی داشت که دوباره دوست داشتم گوشش بدم. اما توی این سریال اخر من بارها فست فوروارد میکردم .
شرایط اجتماعی و خاطرات گذشته و ابراز ارادت و‌همه اینا جای خود، کیفیت یک برند ممتاز مثل چنل بی، کوکاکولا ، اپل و … باید همیشه ممتاز باشه و البته نقد پذیر و با ظرفیت.
به نظرم علی بندری به خاطر دغدغه‌های خودش، بی‌پلاس رو ریخته تو چنل‌بی. عملا این سریال، داستانی نداره و داستانی دنبال نمی‌کنه، صرفا یک سری اطلاعات میده راجع به مافیا. قسمت دوم سریال می‌تونست یه قسمت بی‌پلاس باشه.
انقدر روایت کردن شماپخته و گیرا شده که از شنیدن ماجرا لذت میبرم.
بینظیر و عالی
پادکست های زیادی شنبدم طی این چندسال ولی بدون اغراق دلنشین ترین و جذاب ترین روایت داستانی فارسی هستید❤️❤️❤️