اولین اپیزود پادکست کانال بی ماجرای آدم‌کشی باورنکردنی آندرس برویک یه تروریست راست افراطیه که با بمب و گلوله ۷۷ نفر رو به قتل رسونده. برویک به بالاترین مدت زندان در نروژ که ۲۱ساله محکوم شد و اگه بعد از این مدت هنوز تهدید عمومی محسوب بشه امکان تمدید این مدت وجودداره.
اخیرن در جریان یه چرخش پرسروصدا، جای شاکی و متهم عوض‌شده و این جنایت‌کار نروژی به دادگاه بابت انزوای اجباریش در زندان شکایت کرده و معتقده که حقوق طبیعی‌ش نقض شده.
همون‌طور که در این پست وبلاگ پادکست کانال بی هم نوشتیم، دادگاه به نفع اون رای‌داده و اگرچه این رای تعجب‌برانگیز و شوکه‌کننده‌ست، برنده‌ی دیگه‌ی این ماجرا حاکمیت قانونه.
بعد از اعلام این حکم، نیویورکر یادداشتی نوشته که درباره یکی از مهم‌ترین سوالات مربوط به حقوق بشره: قانون تا کجا وظیفه داره از حقوق انسانی یک قاتل بی‌رحم در زندان حمایت کنه؟
حکمی که برای خیلی‌ها عجیب است
قاضی هلن آندناس سکولیک توی حکم‌اش اعلام‌کرد زندان انفرادی آقای برویک، شکلی از تنبیه یا رفتار تحقیرآمیز یا غیرانسانیه و دولت رو موظف کرده که از انزوای اون کم‌کنه و جریمه‌ی قانونی رو به برویک بپردازه.
برای خیلی‌ها در ایالات متحده که از ماجرای قتل‌ها خبر دارن، پذیرفتن این موضوع که زندان انفرادی و انزوای همچین قاتلی، نقض حقوق اون آدم باشه خیلی سخته؛ اون‌هم توی شرایط به‌نسبت راحت یه زندان نروژی. حتی برای خیلی‌ها در نروژ که بازسازی، بازگشت و ادغام مجدد زندانی‌ها براشون در اولویته چنین حکمی ترسناکه.
رعایت حقوق بشر بدون استثنا
اما حق با قاضی سکولیک بود. در حقیقت آقای برویک ایده‌های پایه‌ای حقوق بشر و حاکمیت قانون رو برابر قوی‌ترین آزمون ممکن قرار داد و این سوال رو دوباره مطرح کرد: آیا کسی که معتقده فراتر از قانون و بقیه‌ی بشریت قرار داره، کسی که می‌تونه توی یه جزیره دوره بیفته و به نوجوونای بی‌دفاع یکی پس از دیگری شلیک‌کنه، واجد همون حقوقیه که قربانیانش داشتن و اون آدم باوقاحت نادیده‌گرفته؟
پاسخ به این سوال باید مثبت باشه؛ حتی در مورد آقای برویک. چون حقوق افراد بر پایه‌ی رفتار و باورهای اخلاقی توزیع نمی‌شن؛ حقوق آدم‌ها جهان‌شموله و باید همین‌جور باقی بمونه.
افراطیونی مثل برویک، قاتلین داعش و یا نازی‌ها همین ایده‌ی بنیادی رو با انسان‌زدایی از قربانیان‌شون تحت عنوان ایدئولوژی‌های مهلک‌شون به چالش می‌کشن.
قتل‌عام برویک و این پرونده‌ی آزاردهنده ممکنه به نروژ محدود شده‌باشه، ولی بازتاب‌دهنده‌ی شرایط خیلی از جوامع دموکراتیکیه که با افراط‌گرایی و ترور مواجه‌ان و دادگاه نروژی نشون‌داد که چطور می‌شه مقاوم موند.
اصل این مطلب رو که به کمک اسد، نویسنده‌ی همکار بلاگ کانال بی ، ترجمه و خلاصه شده اینجا ببینین.
اگر هم دوست دارید بیشنر درباره آندرس بریویک بدونین، قسمت اول کانال بی، نوشته‌ی درخشان کارل اووه کناوسگارد رو از ناملیک بشنوین.
[soundcloud url=”https://api.soundcloud.com/tracks/238648846″ params=”auto_play=false&hide_related=false&show_comments=true&show_user=true&show_reposts=false&visual=true” width=”100%” height=”166″ iframe=”true” /]
