عمر پادکست در جهان از بیست سال عبور کرده. در این دو دهه پادکست‌های زیادی تولید شدن که بعد از چند سال افول کردن و تولیدشون متوقف شده، پادکست‌هایی هم با سماجت ادامه پیدا کردن و تبدیل به الگوهایی در فرم و محتوا برای پادکست‌سازهای دیگه شدن. از جمله‌ی این پادکست‌ها This American Life رو می‌شه نام برد که عمرش حتی از تاریخ پادکست هم بیشتره چون قبل از تبدیل شدن به پادکست، برنامه‌ی رادیویی بوده و حالا به یه کمپانی مهم محسوب می‌شه.
از یه برنامه‌ی رادیویی تا پادکست
This American Life امسال ۲۵ ساله شده. سال ۱۹۹۵ در قالب یه برنامه‌ی رادیویی شروع به کار کرده و سال ۲۰۰۶ هم رسما به جمع پادکست‌ها پیوسته. این پادکست هر هفته یه اپیزود منتشر می‌کنه. برای هر اپیزود یه تم انتخاب می‌شه و روایت‌هایی با اون تم در اپیزود گنجونده می‌شه از جمله مقاله، خاطره، گزرش‌های میدانی، داستان کوتاه و فیلم‌های مرتبط با موضوع. موضوع هم می‌تونه اتفاق‌های روز باشه و هم یه مفهوم یا مساله‌ای که آدم‌ها در زندگی یا روزمره باهاش مواجه می‌شن. عمده‌ی داستان‌ها و روایت‌ها به صورت اول شخص گفته می‌شن، بعضی اپیزودها غم‌انگیزن و بعضی طناز و خنده‌دارن. تولیدکنندگان پادکست درباره‌ی هر موضوع با آدم‌های زیادی مصاحبه می‌کنن اما تقریبا ۸۵ درصد مصاحبه‌ها منتشر نمی‌شه چون تولیدکنندگان به دنبال آدم‌هایی هستند که داستانشون رو به شیوه‌ای خاص و جذاب روایت می‌کنن. بنیانگذار دیس امریکن لایف روزنامه‌نگاریه به اسم ایرا گلس که برنامه رو با همکاری WBEZ Chicago (ایستگاه خبری شیکاگو در رادیوی ملی ) تولید می‌کنه. ایرا گلس و همکارانش می‌گن که ما روزنامه‌نگاری می‌کنیم اما دوست داریم محتوای تولیدی علاوه بر محتوای روزنامه‌نگارانه سرگرم‌کننده هم باشه.
درباره‌ی ایرا گلس هم بگیم که یه روزنامه‌نگار آمریکایی ۶۱ ساله‌س که کار حرفه‌ایش رو از رادیو و تلویزیون شروع کرده و حالا میزبان ثابت پادکسته و پیگیری و سماجت زیادش باعث شده دیس امریکن لایف ۲۵ سال ادامه پیدا کنه. خودش می‌گه: «اوایل، وقتی نویسنده‌ها برای اپیزودهای ما داستان می‌نوشتن فقط برای سه سال حق کپی‌رایت پرداخت کرده بودیم چون انتظار نداشتیم بیشتر از این محبوب و برقرار بمونیم. اما الان ما اینجا هستیم! کی فکرشو می‌کرد؟»
شنوندگان میلیونی
حالا هر هفته بیشتر از دو میلیون نفر از طریق بیشتر از ۵۰۰ ایستگاه رادیویی به برنامه گوش می‌دن و هر اپیزود پادکست بیشتر از سه میلیون بار دانلود می‌شه. دیس امریکن لایف تا حالا بیشتر از ۷۰۰ اپیزود منتشر کرده، جوایز زیادی برده و منبعی بوده برای فیلم‌ها و برنامه‌های تلویزیونی و تورهای زنده‌ای اجرا کرده که با استقبال زیاد مخاطب‌ها مواجه شده. از دل پادکست دیس امریکن لایف پادکست‌های مهمی مثل Serial با میزبانی سارا کنیگ در اومده که یکی از پرشنونده‌ترین پادکست‌ها در آمریکا و جهانه و از سال ۲۰۲۰ به نیویورک‌تایمز ملحق شده. پادکستی که در هر فصلش می‌ره سراغ یه اتفاق‌هایی بر پایه‌ی واقعیت و راجع به اون تحقیق می‌کنه و مستندات زنده‌ای رو در پادکست ارائه می‌ده.
ایرا گلس می‌گه شنیده شدن خیلی بهتر از دیده شدنه، قدرتی داره که تماشا نداره.
پادکست S.TOWN هم پادکست دیگه‌ایه که به نوعی فرزند دیس امریکن لایف محسوب می‌شه و برایان رید میزبانشه. مردی به اسم جان که از شهر محل زندگیش متنفره از برایان رید می‌خواد که درباره‌ی خانواده‌ی ثروتمندی تحقیق کنه که پسرشون رو بر اثر قتل از دست داده‌ن. برایان رید یکی از تهیه‌کنندگان قدیمی دیس امریکن لایف بیشتر از سه ساله که داره درباره‌ی این ماجرا تحقیق می‌کنه و پادکست می‌سازه.
الهام‌بخش و پرافتخار
سال ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸ نسخه‌ی تلویزیونی پادکست هم ساخته و از شوتایم پخش می‌شد که یه شبکه‌ی تلویزیونی در آمریکاست ولی بعد دوسال به خاطر سختی کار، تولیدش متوقف شد اما تونست برنده‌ی چند جایزه‌ی امی بشه. از زمانی که دیس امریکن لایف یه برنامه‌ی رادیویی بود تا الان که علاوه بر اون یکی از محبوبترین پادکست‌ها در جهانه، منبعی مهم برای فیلم‌ها و سریال‌های مختلفی بوده. سال ۲۰۰۲ کمپانی برادران وارنر یه قرارداد با بنیانگذاران پادکست بست که کمپانی بتونه برای دوسال حق دسترسی به داستان‌ها و روایت‌های پادکست رو داشته باشه. سال ۲۰۰۸ هم اسپایک لی حق استفاده از خاطرات فیزیکدانی به اسم رونالد مالت رو برای فیلمش خریداری کرد. خاطراتی که در یکی از اپیزودهای دیس امریکن لایف پخش شده بود. استیون سودربرگ هم با الهام از یکی از اپیزودهای پادکست فیلم The Informant رو در سال ۲۰۰۹ با بازی مت دیمون ساخت.
دیس امریکن لایف در طول دوران فعالیتش برنده‌ی جوایز و افتخارات زیادی شده که از اون جمله می‌شه به جایزه‌ی جرج پولکا در سال ۲۰۰۸ و ۲۰۱۲ برای بهترین گزارش رادیویی، جایزه‌ی پیبادی در سال‌های مختلف و جایزه‌ی پولیتزر در سال ۲۰۲۰ اشاره کرد که برای اولین‌بار به یه پادکست و برنامه‌ی رادیویی داده می‌شد.
ایرا گلس می‌گه شنیده شدن خیلی بهتر از دیده شدنه، قدرتی داره که تماشا نداره. هرچند وقتی بخواید برنامه‌تون رو به دیگران معرفی کنید از شما می‌خوان که برای فهم بهتر بهشون عکس نشون بدید. اپیزودهای مورد علاقه‌ش اپیزودهاییه که در اونها چیز جدیدی رو امتحان می‌کنن، چیزی که تا قبل اون در هیچ برنامه‌ی رادیویی نشنیدیم. مثلا فرستادن ۱۲ گزارشگر به یه غذاخوری ۲۴ ساعته برای تهیه‌ی گزارش یا روایت مادری که بعد از ۴۳ سال تعریف می‌کنه که دخترش با یه بچه‌ی دیگه تو بیمارستان جابه‌جا شده بوده یا وقتی زندانی‌های یه زندان فوق امنیتی که به جرم قتل دوران حبسشون رو سپری می‌کردن، نمایشی رو اجرا می‌کنن که در اون قتلی اتفاق میفته. اپیزودهای پیشنهادی ایرا گلس رو می‌شه اینجا دید.
سلام خسته نباشید
متن جالبی بود
واقعا شنیده شدن بهتر از دیده شدن هست
مثل اقای علی بندری وپادکست چند بی ، با اینکه خیلی ها شما رو ندیده اند ولی همه با صدااتون اشنا هستن
خسته نباشین او ممنون تیم خوبتون