اینجا ته دنیاست

یک لوکیشن: گینه‌ نو

اپیزود ۵۵ پادکست چنل‌بی در جایی اتفاق می‌افته که بهش می‌گن ته دنیا. کشوری به اسم پاپوا گینه‌ی نو که جزیره‌ایه در اقیانوس آرام و جا گرفته در شمال استرالیا و شرق اندونزی. جایی که مخوف‌ترین جنایت‌ها در اون اتفاق می‌افته: ساحره‌سوزی.

پاپوا گینه‌ی نو قبلا متعلق به استرالیا بوده و سال ۱۹۷۰ مستقل شده. از ۶۰۰ تا جزیره تشکیل شده. این جزیره‌ها آتشفشانی‌ هستند و زلزله‌های متعددی در اونها اتفاق می‌افته. پر از گونه‌های مختلف پرنده‌س و پرنده‌های سمی متنوعی اونجا زندگی می‌کنن. جنگل‌های بارانی زیادی داره و خلاصه در بین کشورها عجایب‌المخلوقاته. اما نکته‌ی قابل توجه کشور پاپوا گینه‌ی نو که ما به اسم گینه‌ی نو می‌شناسیمش طبیعتش نیست، مردمش هستند. مردمی که از هزاران سال پیش تا همین حالا زندگی قبیله‌ای دارند، رسانه‌ی مورد علاقه‌شون رادیو و تلویزیون و رسانه‌های دیگه براشون جذابیتی نداره، تا چندصدسال پیش بعضی از قبیله‌هاش آدم‌خوار بودن، به راه انداختن آتیش و چوب سوزوندن خیلی علاقه دارن، به ۸۵۰ زبون متنوع صحبت می‌کنن و بیشتر از ۸۰ درصد جمعیت کشور زندگی روستایی دارن.

وقت معرفی این کشور و تاکید بر جاذبه‌های طبیعی و طبیعت بکرش و زندگی قبلیه‌ای مردمش، کمتر از اون چیزی صحبت می‌شه که موضوع اپیزود ماست: کشتن و شکنجه‌ی آدم‌ها به جرم جادوگری. چیزی که البته در پایتخت این کشور یعنی مورزبی چندان دیده نمی‌شه و باید برای خبردار شدن ازش از پایتخت دورتر رفت و رسید به جایی به اسم هایلند. بیشتر ساحره‌سوزی‌ها اینجا اتفاق می‌افته و به مسافران و گردشگران هشدار می‌دن که بهش نزدیک نشن.

گینه‌ی نو پر از مردمان بیکاره. شصت تا نود درصد مردم بیکارند و جرم و جنایت زیادی هم اونجا اتفاق می‌افته. امید به زندگی در زنان و مردان به رقم ۶۰ سال نمی‌رسه و مجموع این عوامل باعث شده که تو رتبه‌بندی جهانی برای شهرهای غیرقابل سکونت دنیا، پایتخت این کشور همیشه یکی از بدترین‌ها باشه.

فرهنگ سنتی جامعه نسبت به صدها سال پیش تغییر چندانی نکرده. یکی از این فرهنگ‌ها اعتقاد به وجود جادوگره. مردم اعتقاد دارند مرگ‌هایی که دلیلشون کهنسالی نیست مشکوک هستند و جادوگرها در وقوع این مرگ‌ها دخالت دارن. بنابراین برای دفاع از انسان‌ها باید جادوگرها رو یا کشت یا طرد کرد.

تا سال ۱۹۳۰ خیلی از قبایل این کشور به بدوی‌ترین شکل ممکن زندگی می‌کردن تا اینکه پای اروپایی‌ها به اونجا باز شد و کم‌کم مردم با چیزهایی آشنا شدن که قبلا ندیده بودن. حتی نمی‌دونستن چرخ و دوچرخه چیه. این مال صد سال پیشه، پس شاید دور از انتظار نباشه به رسومی پایبند باشند که دود از کله‌ی آدم بلند می‌کنه. مثلا اینکه شیطان بیشتر در رحم زن ساکن می‌شه و بنابراین بیشتر کسانی که گرفتار ساحره‌سوزی می‌شن زنها هستند. چیزی به اسم حقوق زنان و برابری وجود نداره و تا سال ۲۰۱۳ قانون اساسی این کشور هم اجازه کشتن جادوگر رو به اسم دفاع از خود می‌داد. از این سال به بعده که برای قاتلان مجازات اعدام رو در نظر گرفته. مجازاتی که وضع رو بهتر نکرده، چون اعتقاد مردم رو نمی‌شه اینطوری از بین برد، بلکه باعث شده  که شاهدانی که این بیم می‌ره که جریان رو به دستگاه قضایی گزارش بدن، کشته بشن تا قاتلان به دام نیفتن. مردم عموما همراهند و اعتراضات کمی به این ساحره‌سوزی‌ها از طرف جامعه وجود داره.

گینه‌ی نو سرزمین عجایبه. ما در اپیزود ۵۵ پادکست چنل‌بی از چگونگی وقوع ساحره‌سوزی‌ها گفتیم، مراسمی که با حضور آدم‌های زیادی اتفاق می‌افته و طی اون یک انسان جلو چشم همه، بدون پرده‌پوشی و پنهان‌کاری و اتفاقا با حضور دوربین موبایل‌ها سوزانده می‌شه.