یک نویسنده: جورج پکر
یکی از نوشته‌های تحسین‌شده درباره‌ی آنگلا مرکل که حالا بعد از بیش از یک دهه از صدراعظمی آلمان کناره‌گیری کرده، نوشته‌ی جورج پکر در نیویورکره. آنگلا مرکل درخواست مصاحبه‌ی جورج پکر رو رد کرد اما این باعث نشد که پکر دنبال تحقیق درباره‌ی مرکل نره و اطلاعات لازم رو درباره‌ی زندگی شخصی و نحوه‌ی کار این سیاستمدار به دست نیاره.
گزارش جورج پکر درباره‌ی آنگلا مرکل با عنوان «آلمانی آرام» که در سال ۲۰۱۴ منتشر شده منبع اصلی اپیزود ۲۷ پادکست چنل‌بی بود که از قضا یکی از پرشنونده‌ترین اپیزودهای پادکست هم هست. پکر یه روزنامه‌نگار سیاسی‌نویسه که حوزه‌ی اصلی کارش سیاست داخلی و خارجی آمریکاست.
جورج پکر سال ۱۹۶۰ (۱۳۳۹) تو کالیفرنیا به دنیا اومده و علاوه بر روزنامه‌نگار، رمان‌نویس و نمایشنامه‌نویس هم هست. ولی بیشتر به خاطر گزارش‌ها و تحلیل‌هاش در نیویورکر و آتلانتیک درباره‌ی سیاست خارجی آمریکا و کتابی که درباره‌ی حضور آمریکا در عراق نوشت، می‌‌شناسنش. اسم کتاب دروازه‌ی قاتلانه. پکر یه کتاب دیگه هم درباره‌ی تاریخ آمریکای جدید نوشته که تاریخ این کشور از سال ۱۹۷۸ تا ۲۰۱۲ رو دربرمی‌گیره. جورج پکر سال ۲۰۱۳ برنده‌ی جایزه‌ی کتاب ملی رو برای آثار غیرداستانی به خاطر نوشتن این کتاب دریافت کرد. آخرین کتابش درباره‌ی آمریکا پارسال یعنی سال ۲۰۲۱ منتشر شد.
پکر برای نوشتن گزارش‌های کوتاه و بلندش به منابع اصلی بسنده نمی‌کنه. برای نوشتن پروفایل آنگلا مرکل با اطرافیان دور و نزدیکش صحبت کرد و اطلاعات دست اولی به دست آورد. برای نوشتن کتاب دروازه‌ی قاتلان هم با مردم عادی عراق صحبت کرد و تحلیلش درباره‌ی آینده‌ی این کشور و تحولات بعدی عمدتا بر اساس مصاحبه با این آدم‌ها بود.
کتابی که درباره‌ی تاریخ آمریکا منتشر کرد روی اتفاق‌هایی تمرکز داره که در سالهای ۱۹۷۸ تا ۲۰۱۲ باعث تغییر آمریکا شد. تو این کتاب هم زندگی آدمهای مختلف با پیشینه‌های متفاوت رو ردیابی کرده و از خلالشون به تحلیلی بدیع رسیده. بیوگرافی‌های مختلف شخصیت‌های تاثیرگذار اون زمان مثل کالین پاول، الیزابت وارن، ریموند کارور و جی‌زی رو هم بررسی کرده و خودش رو به آدمهای مهم سیاسی محدود نکرده.
سال ۲۰۱۹ پکر یه کتاب ۶۰۰ صفحه‌ای درباره ی ریچارد هولبروک نوشت که یکی از تاثیرگذارترین دیپلمات‌های آمریکا در اواخر قرن بیستمه. یه بیوگرافی کامل و علمی با عنوان «مرد ما: ریچارد هولبروک و پایان قرن آمریکایی». اثری که جایزه‌ی کتاب لس‌آنجلس تایمز رو دریافت کرد و برنده‌ی جایزه‌ی پولیتزر در سال انتشار کتاب شد.
کتاب آخرش «آخرین امید: آمریکا در بحران و بازسازی» به تکه‌تکه شدن جامعه آمریکا در دهه‌های اخیر می‌پردازه و چهار آمریکای متضاد رو توصیف میکنه: آمریکای آزاد، آمریکای هوشمند، آمریکای واقعی و فقط آمریکا.
تا اینجا میشه فهمید که هم و غم جورج پکر آمریکا و تاریخ و سیاستشه و این وسط پروفایل آنگلا مرکل و اینکه تفاوت چشمگیری با عمده کارهای پکر داره، قضیه رو جالب میکنه. بخصوص اینکه نویسنده موفق به مصاحبه با سیاستمدار نشده و این درس خوبی برای روزنامه‌نگارهاییه که به منبع اصلی دسترسی ندارن و ممکنه بی‌خیال دنبال کردن قضیه بشن. پکر می‌گه مرکل کلا کم مصاحبه میکنه و اگه در گفت‌وگویی شرکت کنه با نشریات آلمانیه. ولی همین نشریات آلمانی هم حاضر به مصاحبه با پکر نشدن. در عوض نویسنده سراغ منابع دیگه می‌ره. مثلا کسی که از مرکل در طول سالیان عکاسی کرده. هرلینده کولبل از سال ۱۹۹۱ مشغول عکاسی از این سیاستمدار بوده. مرکل ممکنه حرف چندانی برای گفتن نداشته باشه اما به نظر می‌رسه که دوست داره ازش عکس بگیرن. پکر می‌گه به نظر می‌رسه مرکل ایگو و غروری نداره و این یکی از دارایی‌های بزرگش به عنوان سیاستمداره. هر زمان که در برابر یه سیاستمدار مرد قدرتمند قرار می‌گیره دست کم گرفته میشه اما روی تصمیم‌های قاطعش تاثیری نداره. مرکل نیاز به برنده شدن در هر بحثی نداره و مجبور نیست حرف آخر رو بزنه. بلکه بی‌سروصدا عوامل مختلف دخیل در یه موقعیت رو بررسی میکنه و بعد تصمیم می‌گیره که می‌خواد به کدوم سمت بره. و این کار رو بدون هیاهو انجام می‌ده. این نوع متفاوتی از عملکرد سیاسیه که آلمانی‌ها تا قبل از مرکل نمی‌شناختن. او از تمام تله‌هایی که می‌تونست حرفه‌اش و حتی بدتر از اون رو از مسیر خارج کنه، دوری کرده.
پکر با همین دقت کتاب‌های دیگرش رو هم نوشته و به نظر می‌رسه برای او تمام جزییات اهمیت دارن.
سلام
گوشی قبلیم کست باکس نصب بود تو قسمت پروفایل یه گزینه داشت به اسم listening stats الان که گوشیم و عوض کردم نمیاره. چیکار باید کنم؟
دعا
یادمه که توی اون اپیزود آقای بندری می گفت مرکل به جای تمرکز روی اهداف بلندمدت سعی میکنه در هر لحظه بهترین تصمیم رو بگیره.و درواقع شیوه ی رهبری مرکل رو میشه مجموعه از تصمیم گیری های درست دونست.
برخلاف سیاستمدارهای ما که دنبال آرزوهای بلندپروازانه هستند.
البته اینکه مرکل تجربه ی هیتلر و بلندپروازی هایی که چیزی جز ویرانی به همراه نداشت رو بهش آگاه بوده هم بی تاثیر نیست.
ای کاش سیاست مدارهای ما هم واقع گرا تر می بودن و مردم مجبور نبودن هزینه ی رویاپردازی اون ها رو پرداخت کنن
دوست عزیز سلام قبول دارم مرکل رهبر خوبیه …اما یادتون باشه مرکل صدراعظم یکی از قدرت ها بود که به همراه چندکشور دیگه دارن کشورهای جهان سوم مث ایران رو که دست نشانده ها براون حکومت می کنند می چرخونن.
راز قدرت المان و فرانسه و روسیه و امریکا و…در وابسته نگه داشتن کشورها یجهان سومه.
سیستم اقتصادی المان سرمایه داریه .
برای فروش بیشتر.یا باید کسبو کارهای دیگه رو تحت لوای خودشون بیارن یا باید یه سری کشور لذت رو در مصرف ببینن تا المانی ها لذت تولید رو بچشن.
قدرت در تولیده تولید راه به وجود میاره وراه امید مییازه.
امید طنابیه که هم باهاش میری توی چاه اب میاری هم از چاه بیرون میای
گفتم منکر قدرت رهبریش نمی شم اما قبل از اینکه به مدیران خودمون اعتراض کنی به سیستم تک عقیده اعتراض کن کهمادر همچین مسئولینیه