تصویرسازی بالای این مطلب کاریه از نسرین با الهام از ماجرای واقعی لوسی بلکمن که پیج اینستاگرامش اینجاست: https://www.instagram.com/_cataton_
راپونگی، محلهای قدیمی در توکیوی ژاپن، آغازی شد بر ناپدید شدن لوسی بلکمن. دختر انگلیسی ۲۱ سالهای که مهاجرت کرده بود به توکیو و تو یکی از کلوبهای شبانهی راپونگی کار میکرد و همون جا هم بود که با ربایندهش آشنا شد. قصهی ناپدید شدنش و اتفاقهای بعدش رو میتونید تو پادکست سریالی لوسی بشنوید. ولی راپونگی چه جور محلهایه و چه تاریخی داره؟
سر و کله راپونگی چطور پیدا شد
راپونگی در معنی لغوی یعنی شش درخت. شیش درخت خیلی قدیمی و بزرگ زلکوا که ما تو ایران به نام درخت آزاد میشناسیم، تو راپونگی وجود داشت که برای شناسایی منطقه هم از همونها استفاده میکردن. درختها الان وجود ندارن و از بین رفتن. البته که قصههای دیگه هم دربارهی اسم راپونگی وجود داره ولی چیزی که هست اینه که این محله تا سال ۱۸۹۰ شهرت چندانی نداشته. در اون سال ارتش امپراطوری ژاپن یه سایت در نزدیکی راپونگی تاسیس کرد که باعث هجوم سربازان به محله برای زندگی و خوشگذرونی و ظهور این منطقه به عنوان منطقه تفریحی شد. یکی دو دهه بعد یه زلزله محله رو نابود کرد. دوباره برپاش کردن ولی در جریان جنگ دوم جهانی دوباره تخریب شد و بعد ارتش آمریکا یه سری تاسیسات محله رو اشغال کرد و زندگی شبانه در راپونگی شروع شد. به خاطر حضور نظامیهای آمریکایی، راپونگی پر از مغازه، بار و رستوران و کلوب شد که به این آدما سرویس میدادن. بعدها بعضی سفارتخانهها و دفترهای شرکتهای خارجی هم به اونجا نقل مکان کردن و راپونگی بیش از پیش پاتوق خارجیها شد. ولی خیلی از کلوبهای رقص در رکود اقتصادی سال ۱۹۸۹ که ژاپن درگیرش شد تعطیل شدند و چند سال که گذشت دوباره رونق به محله برگشت. سال ۲۰۰۳ برج-باغ ایزومی تو راپونگی افتتاح شد و هتل و مجتمعهای دیگهای هم اونجا به وجود اومدن که به رونق اقتصادی محله کمک کردن.
خیلی از ژاپنیها و حتی خارجیهایی که سالهای زیادیه در توکیو زندگی میکنن از راپونگی دوری میکنن و این محله رو برای تازهکارها و خارجیهای ثروتمندی میدونن که نمیتونن ژاپنی صحبت کنن.
دو تا از بزرگترین پروژههای توسعهی توکیو، راپونگی هیلز و توکیو میدتاون، باعث تغییر قیافهی محله شدن و حالا علاوه بر مراکز تفریحی و سرگرمی و مجمتعهای مسکونی، دفترهای بیزنسهای مشهور و هتلهای لوکس، به لطف وجود چند موزه هنری، راپونگی به عنوان یه مرکز فرهنگی هم شهرت داره. بزرگترین موزه هنر ژاپن و چند تا موزه مهم دیگه هم تو این محله قرار گرفتن.
راپونگی امروز
امروز راپونگی توی تمام راهنماهای گردشگری سفر به ژاپن وجود داره. گردشگرها از محله دیدن میکنن و تو سایتهای مختلف نظرشون رو مینویسن. از جمله سایت تریپادوایزر که یه جور مرجع سفر برای گردشگرها محسوب میشه. یه سری از گردشگرا از دیدن حیات شبانهی این محله شگفتزده میشن، در حالی که بقیهی توکیو خاموش و در خواب نازه، این بخش شهر غرق در نور و صدا و زرق و برقه. ژاپن برای توریستها کشور گرونیه ولی گرونی واقعی رو انگار باید تو راپونگی تجربه کرد و خیلی از کسانی که تو سایتهای گردشگری نظر دادن همین رو نوشتن. نوشتن که باید حواستون باشه نصف شب چه طوری باید از راپونگی برگردید محل اقامتتون یا مراقب کلاهبردارها و دزدها باشید. یا به فکرتون نزنه که صبح برای صبحانه خوردن برید راپونگی، وقتی میگن اونجا پاتوق شبانهس، شوخی ندارن.
راپونگی حالا علاوه بر خارجیها، محل گشتوگذار و خوشگذرونی جوونهای توکیو هم هست. اونجا دیگه خبر زیادی از سنتهای سفت و سخت نیست و میشه آزادی بیشتری رو تجربه کرد یا غذاهایی خورد که در نقاط دیگهی توکیو نمیشه. تو این مطلب میشه بیشتر با سرگرمیهایی که در راپونگی در جریانه، آشنا شد. با این حال خیلی از ژاپنیها و حتی خارجیهایی که سالهای زیادیه در توکیو زندگی میکنن از راپونگی دوری میکنن و این محله رو برای تازهکارها و خارجیهای ثروتمندی میدونن که نمیتونن ژاپنی صحبت کنن. زیر پوست محله هم خلافهای مختلفی در جریانه. از خرید و فروش مواد مخدر تا فریب دخترها که برای ما یادآور سرنوشت لوسی بلکمنه. لوسی بلکمن تو یکی از کلوبهای راپونگی هاستس شد و زندگی مستقلش رو شروع کرد و از همونجا هم بود که غیبش زد.
راپونگی سابقه یه شهر برای ارتش ژاپن، یه شهر برای ارتش آمریکا و یه شهر برای نسل جوان رو داره، اما در واقع یه طرف پنهان دیگه هم اونجا هست که در پادکست سریالی لوسی مفصل بهش پرداخته شده.
در مطلب زیر هم قبلا به این لوکیشن پرداختیم که پیشنهاد میکنیم ببینید:
ممنون از مطالب خوبتون ????????