وینچِنزو پیپینوبه شکل کلاسیکی جذاب محسوب می‌شد. درواقع معنیش اینه که اونقدری هم خوش‌چهره نبود. خال‌های برجسته، پیشونی بلند، موهای صاف یک دست، اما یه حس اطمینان و اعتماد به نفسی ازش توی فضا پخش می‌شد، انگار که کل شهر مال اونه. یک جورایی واقعا هم بود
اپیزود ۵۷ – یک “رؤیای آمریکایی”
آمریکا در جنگ افغانستان بسیاری از بخش‌های جنگ را سپرد به «بخش خصوصی». برون‌سپاری جنایات جنگی عواقب زیادی داشت. مثل داستان این اپیزود.
اپیزود ۵۶ – صد و چهل و پنج کیلومتر در ساعت
طوفان همیشه کوچک شروع میشه. بعد کم‌کم رطوبت را می‌کشه تو خودش، هرچه هست را می‌کشه توی خودش و بزرگ و بزرگ‌تر میشه.
در این اپیزود چنل‌بی می‌ریم به جایی که انگار گیر کرده بین دنیای باستانی و سال ۲۰۱۵. جایی که در قرن بیست و یک «جادوگرها» رو می‌سوزونن عکسش رو می‌گیرن و می‌ذارن در سوشیال مدیا. در این اپیزود می‌ریم به پاپوا گینه نو.
اون شب تام یه شغل جدید اضافه کرد ته لیست مشاغل محبوبش که زیر بالشش داشت؛ سین. ب.
مایکل که از سر کار برگشت دید دور خانه‌شان نوار زرد کشیده‌اند.
